Middenin de historische binnenstad, verborgen achter oude woningen ligt een verrassend Brugs stadspark met een boeiende geschiedenis.
Van kloostermoestuin naar privé lusthof ... tot parking en - eind goed al goed - uiteindelijk: stadspark Sebrechts.
Een beetje historiek:
In de 15de eeuw was Park Sebrechts de moestuin van de grauwzusters, een contemplatieve kloosterorde die eind 1784 door keizer Jozef II werd afgeschaft. De gronden van de kloosterzusters werden openbaar verkocht en kwamen in handen van de steenrijke familie van Severen en later Sebrechts.
De aanleg van een lusthof, dat woord doet mijn fantasie een beetje op hol slaan, door de familie dateert van eind 19de eeuw. Wetende dat rond diezelfde periode de tweede Brugse stadsomwalling aangelegd werd tot groene wandeling (de huidige Vesten) mag ik stellen dat de lusthof een prachtige tuin was waar het heerlijk vertoeven was tussen welriekende bloemen en tjilpende vogels ;-)
Meer dan twee eeuwen blijft de ongeveer één hectare grote stadstuin in privé bezit. Onder het goedkeurend oog van professor Sebrechts legt tuinarchitect Leon Anseeuw er een fruit- en groentetuin aan met appel- en perenbomen, en perzikbomen en druiven in verwarmde serres, maar ook en dat is uitzonderlijk voor die tijd toen: teelt hij er witloof en meloenen. Naast de fruittuin was er een siertuin met kleurrijke bloemmozaïeken en een kwekerij van orchidieeën.
Tien jaar na de dood van professor Sebrecht (1885-1958) komt het grote huis met tuin in handen van de overheid die er enkele van zijn diensten in onderbrengt en de siertuin omvormt tot... parking. Het is pas wanneer het eigendom in de jaren '80 in Brugs stadsbezit komt dat de tuin terug wordt opgewaardeerd en ditmaal tot publiek stadspark.
Het stadspark vandaag
Het park is een paar jaar geleden in opdracht van stad Brugge nogmaals heraangelegd. Vóór de heraanleg noemde ik het park Sebrechts weleens het stille park, dikwijls passeerde er nauwelijks een kat, je kon er - als je wat te lezen meebracht - uren ongestoord genieten van natuur en lectuur, rust en stilte.
Na de heraanleg is het park wat gemoedelijker geworden, minder het stilte-park, meer een grote publieke tuin bestaande uit grasvelden en partijen met lage begroeiing. Paden leiden de wandelaar doorheen de tuin. Jongeren komen uit de nabijgelegen scholen naar het park en ze treuzelen bij de voor hen gecreëerde "hangplekken" met picknicktafels en in reptielvorm kronkelende banken.
Er staan nog een aantal oude bomen zoals de voor onze kontrijen zeldzame tulpenboom (Liriodendron tulipfera) die bloeit in de maand mei met lelieachtige bloemen.
Van de (klooster)moestuin van vroeger is niets meer terug te vinden, het zou leuk zijn moest een deel van het park weer fungeren als moestuin / pluktuin.
Stof tot nadenken bij ons volgende parkbezoek ;-)
Lees ook: De Brugse Vesten
Geen opmerkingen:
Een reactie posten