Het begijnhof is één van de meest geschilderde en gefotografeerde plekjes te Brugge.
Vooral in het voorjaar, als de paaslelies bloeien, is deze plaats een verrukking voor de zintuigen. Rond een grasperk met door de wind gebogen bomen staan witgekalkte huisjes, het huis van de grootjuffrouw, een kapelletje en een kerk. De huidige gebouwen dateren van de 17de eeuw, maar het oorspronkelijke begijnhof ontstond in de 13de eeuw.
Deze site maakt sinds 1998 deel uit van het Unesco Werelderfgoed.
 |
| Begijnhof Brugge vroege lente |
Al voor 1240 kwam een gemeenschap vrome vrouwen zich vestigen op het domein 'ten Wijngaard'. Tussen 1241 en 1245 vroeg de gravin van Vlaanderen toestemming om de grafelijke kapel op de Burg naar de Wijngaard te mogen overbrengen, op die manier werd het begijnhof een zelfstandige parochie, onafhankelijk van Brugge.
Als je via de pittoreske Begijnhofbrug het domein betreedt zie je boven de poort het opschrift Sauve Garde. Dit betekent dat de politie het recht niet had om een op de vlucht zijnde misdadiger binnen de Wijngaard te achtervolgen of te arresteren.
 |
| Begijnhof Brugge toegangspoort en brug |
Nu leven er geen begijnen meer, in 1926 stierf het laatste begijntje in Brugge en vorig jaar verliet ons te Kortrijk, Marcella Pattyn, het laatste begijntje ter wereld.
Er wonen nu zusters van een kloosterorde die de regel van Sint-Benedictus volgt. De zusters dragen een kledij die lijkt op de zwart-witte kleren van de begijntjes vroeger. Je kan één van de huisjes bezoeken dat nu als museum ingericht is. Als je het huisje bezoekt krijg je een idee van hoe de begijnen vroeger leefden en werkten.
De begijnen leefden afgezonderd van de rest van de stad, al mochten zij het begijnhof overdag wel verlaten. Ze moesten zorgen op tijd binnen te zijn voor de vespers, want 's avonds werd de poort onherroepelijk gesloten. Dit is nog altijd het geval: de poort sluit om 18u30.
In feite leidden ze een leven dat tussen het kloosterleven en het lekenleven in lag: ze legden tijdelijke geloften van kuisheid en gehoorzaamheid af. Ze voorzagen in hun onderhoud door te naaien, te borduren, te weven en kantwerkjes te maken.
Voorwaarden om toegelaten te worden waren: 18 jaar of ouder, ongehuwd of weduwe zijn en een onbesproken levenswijze hebben.
In 2015 liep de Triennale wandelroute Zuid door het begijnhof, de Japanner Tadaschi Kawamata installeerde er zijn kunstwerk"Tree huts in Bruges", een zeer geslaagd tijdelijk project.
 |
| Tree huts in Bruges - Triennale 2015 |
Meer sfeerbeelden van 't Brugs begijnhof in de lente.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten